Antypater (406p.n.e.-319p.n.e.) – jeden z głównych dowódców Filipa II Macedońskiego i jego syna Aleksandra Macedońskiego, ojciec Kassandra.
W 342 p.n.e. Filip mianował go regentem Macedonii powierzając pieczę nad krajem podczas swojej kampanii w Tracji i Hellesponcie. W tym samym roku Antypater wysłał macedońskie siły na Eubeę powstrzymując ateńską próbę przejęcia kontroli nad wyspą. W latach 337 p.n.e. - 336 p.n.e. był posłem do Aten, negocjując końcowe warunki pokoju po zwycięskiej dla Filipa bitwie pod Cheroneą i przekazując ateńczykom kości poległych obywateli miasta. Po śmierci Filipa II w 336 p.n.e. wsparł Aleksandra jako następcę tronu Macedonii. Został mianowany dowódcą sił macedońskich w Europie (otrzymał tytuł "strategosa Europy") podczas wyprawy Aleksandra przeciwko Persji 334-323 p.n.e.. Pozostawiono mu ok. 12 tys. piechoty i 1,5 tys. jazdy.
Latem 333 p.n.e. perska flota wojenna pod dowództwem rodyjczyka Memnona i Farnabazosa rozpoczęła skierowane przeciw Macedonii działa wojenne na Morzu Egejskim. Na szczęście dla Antypatra, Memnon zmarł na Lesbos podczas oblężenia Mityleny, a reszta floty rozproszyła się po zwycięstwie Aleksandra pod Issos. W 332 p.n.e. wybuchła rebelia w Tracji, a w 331 p.n.e. peloponeska koalicja zorganizowana (przy wsparciu Persji) przez spartańskiego króla Agisa III rozpoczęła oblężenie Megalopolis. Dzięki ogromnym funduszom przysłanym przez Aleksandra, Antypater opłacił trackich rebeliantów oraz zorganizował armię najemników dwukrotnie liczniejszą od sił spartańskich, liczących 20 tys. ludzi. Agis pokonany został w bitwie pod Megalopolis a Antypater odesłał najemników Aleksandrowi.
Do późnej starości władał europejską częścią Macedonii. Po jego śmierci w roku 319 Aleksander wyprawił kosztowny pogrzeb. Antypatra pochowano w Pelli, w Mniejszym Mauzoleum, przeznaczonym dla najważniejszych po rodzinie hegemonów osób w państwie.