Fenicja (łac. Phoenicia terra lub Phoenice, z gr. Phoinike; fenickie Bani Kan'an "dzieci Kanaanu") – starożytna kraina na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, obejmująca tereny dzisiejszego Libanu, zachodniej Syrii i północnego Izraela.
Południowa część Fenicji kończyła się górami Karmel i oddzielała Galileę w Palestynie od morza. Na północy Fenicja sięgała w pewnych okresach aż miasta Gabala. Kraj ten ciągnął się więc z północy na południe na długości 200–320 km przy szerokości 10–50 km. Krajobraz po większej części górzysty. Zalesione w starożytności góry Libanu piętrzą się wzdłuż całego kraju, tu i ówdzie poprzecinane żyznymi dolinami. Niekiedy góry sąsiadują z morzem w takiej bliskości, że z trudem można przeprowadzić przez nie drogę. Wszystkie więc większe osiedla (Tyr, Sydon, Arwad i inne) znajdowały się w rejonach przybrzeżnych, zaś kraj położony w głębi lądu był mało zaludniony. Dlatego też Fenicja prawdopodobnie nie miała nigdy wielu mieszkańców.
Prócz lasów i ślimaka purpurowego (Murex trunculatus), z którego wyrabiano purpurę, bogactw naturalnych Fenicja nie posiadała. Mimo to była jednym z najlepiej rozwiniętych gospodarczo krajów starożytności. Najważniejszą rolę odgrywało tu bardzo dobrze rozwinięte rzemiosło i zaawansowane rolnictwo. Fenicjanie słynęli zwłaszcza z eksportu towarów luksusowych, takich jak przedmioty wytapiane z metali czy szkła (sztukę wytapiania przejęli z Egiptu). Fenicjanie handlowali też kością słoniową, barwionymi tkaninami (sławna purpura tyryjska). Stworzyli na stokach górskich tarasowy system uprawy sadów owocowych i winnic. Fenicjanie jako zapłatę uzyskiwali najczęściej szlachetne kruszce, cynk, cynę, miedź, ołów. Na bardzo dużą skalę prowadzono handel niewolnikami.
Najważniejszym źródłem dochodu miast fenickich był dalekomorski handel metalami takimi jak: srebro, cyna i ołów sprowadzane z Hiszpanii, cyna z Wysp Brytyjskich, miedź z Cypru, czy złoto z Afryki i Hiszpanii.
Nazwa Fenicja (gr. Φοινίκη Phoinike) prawdopodobnie pochodzi od nadanej sobie przez nich samych a skojarzonej przez etymologię ludową ze słowem φοινός (phoinos, krwistoczerwony) – ze względu na fenicki handel purpurą[potrzebne źródło]. Według innej opinii nazwa Fenicja została nadana przez Greków, a sami Fenicjanie nazywali swój kraj Kanaanem.