Trakowie – lud indoeuropejski zamieszkujący wschodnią część Półwyspu Bałkańskiego – obszar ograniczony od zachodu rzekami Wielka Morawa i Wardar, od wschodu Morzem Czarnym, od północy Dunajem, na południu natomiast Morzem Egejskim. Bezpośrednio od strony zachodniej z Trakami sąsiadowały plemiona Dardanów, które jednak nie były pochodzenia trackiego.
Pochodzenie[]
Istnieją trzy teorie dotyczące pochodzenia Traków:
- lud autochtoniczny zamieszkujący ten obszar;
- lud, który najechał Bałkany w epoce brązu lub wczesnej epoce żelaza. W tym też czasie na tych terenach zaznaczyła się obecność Mezów, którzy przeszli do Azji Mniejszej i chociaż mówili językiem innym niż Trakowie, to jednak część badaczy uznaje ich za lud pochodzenia trackiego;
- lud, który napłynął dopiero na przełomie IX i VIII wieku p.n.e. i wymieszał się z rdzenną ludnością.
Nazwa "Trakowie" jest określeniem zbiorczym dla całej grupy plemion pokrewnych etnicznie, swoim zasięgiem obejmujących obszar nieco większy niż wschodnia część Półwyspu Bałkańskiego, a ściślej rzecz biorąc odnosi się m.in. także do plemion zamieszkujących lewobrzeżny Istros (Dunaj) – Daków.
Plemiona trackie[]
Do ważniejszych plemion trackich zaliczali się: Tryballowie, Serdowie (z tej trackiej grupy etnicznej, jednej z najbardziej wojowniczych, wywodził się być może Spartakus), Satrowie, Bisaltowie, Krestonowie, Odrysowie i Krobyzowie. Grupę zupełnie odrębną, aczkolwiek ściśle spokrewnioną z Trakami, stanowili Dakowie (zwani przez wielu badaczy Trakami północnymi), zajmujący zasadniczo lewobrzeżny Dunaj, którzy również dzielili się na szereg odgałęzień.